فرهام............مرد کوچک خانه ما...

این عکسه فرهام قبل از کوتاه کردن موهاشه ، بالاخره فرهام راضی شد به آرایشگاه بیاد البته با هزار تا وعده و وعید ، آقای آرایشگاه که اسمش عمو ناصر بود خیلی مهربون بود و حسابی با دل فرهام راه اومد و فکر کنم که ترسش واسه همیشه از بین رفت ... ...

هر وقت خودمم این عکسو می بینم گریه ام می گیره که شما چرا اینقدر به زور و با بغض اینجا نشستی مامان برات بمیره ، اشکاتو نبینم پسرم . اینجا تولد یکی از بچه های مهد کودک فرهام بود که چون مصادف شد با چند روز اول ورود فرهام فکر کنم هنوز آمادگی حضور در اونو نداشت و غریبی کرد . راستی یادم رفت بگم که فرهام از شهریور ماه دیگه بصورت رسمی به مهد کودک رفت ، این تصمیم من و بابامهدی بود که بعد از اینکه مامانم دیسک کمرش آسیب دید و چند ماهی استراحت مطلق شد با سختی و تردید فراوون گرفتیم ، تا الان که مامان و بابا و خاله مونا زحمت فرهام رو وقتی من نبودم کشیدند و از اینکه فرهام دیگه اونجا نمی ره خیلی ناراحتند اما چکار کنیم فعلا چاره دیگه ای نداریم . ...

این عکسها متعلق به مرداد ماه سال 92 است که با تاخیر می گذارم : پارک جنگلی ناژوان (اندازه یک دنیا با این قطار حال کردی ) باغ پرندگان ، واقعا زیبا بود و تو هم خیلی خیلی دوست داشتی  عکس های پایین هم مربوط به باغ گلهاست که هیچی نگم بهتره : اینجا رو هم که دیگه نگو سر ظهر بود و تو گرمت بود و گیر داده بودی به این حوض آب که در کمال ناباوری دیدم بابا مهدی گذاشتت اون تو هر چی هم جیغ زدم و سعی کردم بیای بیرون نشد تازه خوشت اومده بود و لباسهات رو هم دراوردی دادی من لباس زیرت رو هم که خیس شده بود دراورده بودی گرفته بودی دستت آی سوزه شده بودیم اونجا ............ ...